Özden sözler

      Kendini Yetiştirme

Arananlardan olmak için önce arayan olmak gerekir.

         *************

       Kendinden Nefret

Kendini sevmek, egoistçe bir gururdan çok farklıdır. Bencillik değildir. Başkalarını sevebilmek için kişinin kendinde öncelikli olarak bir sevgi olmalıdır. Bu da suya atılan bir taşın oluşturduğu dalgalar gibi önce kendi içinde, sonra da çevresine oluşmalıdır. Nasıl dalga halka halka yayılıyorsa sevgi de kişiden çevreye ve uzaklara doğru dalga dalga yayılır.

Sevgi bencilliği yok eder; bencillik de sevgiyi. Kendini seven başkalarına kötü davranamaz. Yapacağı kötülüğün, gönlündeki sevgiyi silip atacağını bilir. Yaptıklarının -iyilik veya kötülük olsun- mutlaka kedisine döneceğini düşünür; dışarısı bir aynadır, çevre ve kişi özdür, asıl nesnedir. Orada ne varsa çevreye dağılır ve oradan yansır. Bunun için sevgi ve bencillik bir arada barınamaz. Kendini seven bencil olamaz. Bu bir anlamsızlık gibi algılansa da gerçek öyle değildir. Kendini seven insan, nefsinin kötü isteklerine “Dur!” demesini bilmiş demektir.

Burada şunu ayırt etmekte yarar var: Kendini sevmek, Batı yızılı belge ve kaynaklarında yer alan kendine âşık olma (narsizm)’den farklı bir durumdur. Narsizm bir hastalıktır, kendine tutkunluktur. Oysa kendini sevmek, kendinden başlayan bir sevgi yumağı ile çevreye açılmaktır. Bir ticari meta olmadığı için karşılık yoktur, beklenemez. Özden gelir, beklentisizdir.

Bütün psikolojik rahatsızlıkların kaynağı beklentilerdir. Kendini seven, beklentiye düşmez. Kendisine verilene, sunulana rıza gösterir. Yaptıklarını karşılıksız yapar. Bundan, karşı taraf algısı nispetinde yararlanır. Bir tahıl eleği gibi kabul etmediklerini üstte bırakır ve geri döker. Karşı taraftan kabul görmediği için geri gelenlere kederlenmeye değmez. Biliriz ki onlar zaten bizimdir, bizden sudur etmiştir. Aslında karşımızdakinin aldıkları da almadıkları da çoktan öze dönmüş, gönül aynasında yankısını bulmuştur.

Devam edecek